سلام ...
راستش حالم گرفته شد وقتی امروز خبر فوت یکی از بچه های مجازی رو شنیدم :(
یه پسر کم سن و سال و مهربون مشهدی :(((
کسی که تو همین مجازی ماه ها با سرطانش جنگید و از مبارزه ش پست و مطلب به اشتراک گذاشت و با قلب مهربونش همه رو به امید به زندگی تشویق می کرد !
منی که همیشه ناشکر خدا بودم و قدر نعمتاشو نمیدونستم می رفتم پستاشو میخوندم و ازش درس زندگی و شکرگزاری یاد میگرفتم ....!
بچه ها دنیا چقدر نامرده.......!!!
اون همه جوره با بیماریش می جنگید و همه ماها بخاطر روحیه ش تحسینش می کردیم و ته دل هممون این بود که بالاخره بیماری شو شکست میده و دوباره سلامتی شو بدست میاره.....😔
ولی چه کنیم که عمر دست خداست !
راستش حکمت بعضی اتفاقا رو هیچ جوره نمیشه فهمید😞
آخه اون یه انسان بزرگی بود که با شخصیت مهربونش به فکر روحیه دادن به دوستای سرطانیش بود و برای پیدا کردن داروهاشون از بقیه کمک مالی جمع می کرد ولی برای خودش پولی جمع نمی کرد !
چرا واقعا همچین آدمی تو سن کم باید با این بیماری لنتی دست به گریبان بشه و تو روزایی که اوج امیدش بود ,یهو از دنیا بره !!
من مدت ها پیگیرش بودم,تو دوران شیمی درمانیش خیلی درد می کشید ولی یبارم ناامید نشد و کفر نگفت !
...با این وجود بازم نمیشه به چیزی خورده گرفت !
چراهای زیادی تو ذهنمه ولی میدونم تهش خداست #
نمیشه با اون چیزی که خدا خواسته مخالفت کرد ...
خدا اینجوری صلاح دونسته حالا هرچقدرم به نظر ذهن ناقص بشری مثل من غیرعادلانه به نظر بیاد !
بچه ها توروخدا قدر سلامتی تونو بدونید و شکرگزار خدا باشید😇
این مرگ هایی که اطرافمون اتفاق میافته حتما نشانه و تلنگر برای امثال منه که یادمون نره این دنیا جای موندن و موندگاری نیست. بالاخره دیر یا زود منم ازین دنیا میرم ولی اون اثری که ازم به جا خواهد موند مهم هست!اینکه چی برای اون دنیا آماده کردم ببرم مهم هست.
در آخر
این زندگی کم ارزش تر و کوتاه تر از اونی هست که فکرشو رو بکنید.
پایان ...
