۰۴
فروردين
گاهی اوقات قلب زمانِ بیشتری برای قبول کردنِ چیزی داره که مغزت همین الان هم می‌دونه...
قلبه دیگه نادونه، استاد تکرارکردن اشتباهات تکراریه.
دوست داره یه مسیر رو هی بره ولی باور نکنه که اشتباهه...تا جایی که با کله بخوره به جایی و دردش بگیره.
انگار بدون دردش اومدن و شکستن نمیتونه بفهمه. شاید قلبی که یادبگیره بشکنه دیگه مثل قلب سالم نمیتونه بتپه. میشه یه قلب شکسته که فقط شکسته شدن رو بلده.
ولی اخه تا کی میتونه بشکنه و بازم ادامه بده؟
کاش مغز بیشتر از اینا حواسش بهش باشه.
<معصومه نوشت >
