روزی ما دوباره کبوترهای‌مان را پیدا خواهیم کرد، و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت. روزی که کمترین سرود بوسه است، و هر انسان، برای هر انسان برادری‌ست. روزی که دیگر درهای خانه‌ها را نمی‌بندند، قفل افسانه‌ای‌ست، و قلبی عاشق، برای زندگی بس است …
#ناشناس
سلام
تو این پست میخوام یکم شعار بدم
شعار شاد زیستن:)
سر راست بریم سر اصل مطلب
شنیدین میگن برای یه اتفاقی پیش پیش خوشحالی کنی تهش میخوره تو ذوقت و به بدترین شکل ممکن اون اتفاق برات رخ میده؟
این شرایط برای منم خیلی پیش اومده و اتفاقا هر چی بیشتر ذوق کردم یه ساعت نگذشته کاملا ورق برگشته!
یا شنیدین میگن زیاد نخند چون بعدش باید فقط گریه کنی؟
راست میگن منم بعضی وقتا بعد خنده زیاد به گریه شدید افتادم.
حالا این حرفا رو چقدر میشه واقعی دونست؟
هم من میدونم هم شما میدونید این ذوق و شوق داشتن برای یه اتفاق خوبی که قراره بیافته هیچ ربطی به وقوع اون ماجرا نداره و توی خوب یا افتضاح رخ دادن اون ماجرا سهمی نداره یا خندیدن اتفاقا روحیه آدمو شاد میکنه و رضایت از زندگی رو بالاتر میره پس ربطی به گریه کردن بعدش نداره!
پس اگر با من هم عقیده ای بیا ادامه حرفامو بخون.
چرا نباید نسبت به مواجهه با همه چیز جای اینکه سوءنیت داشته باشیم، حسن نیت داشته باشیم؟
لذت تصور کردن یه اتفاق خوشایندی که قراره آینده بیافته حتی از زمانی که اون اتفاق قشنگ داره برامون رخ میده بیشتره چون قدرت تصور و خیال ما خیلی شگفت انگیزه و تصور کردن چیزهای خوشایند برامون خیلی دلچسبه.
پس آدما به چه حقی خودشون رو از این لذت ها و شادیا محروم میکنند؟
آیا این ظلم کردن در حق خودمون نیست؟
مگه این زندگی چقدر فرصت شاد بودن و شاد زندگی کردن بهمون میده که ما همون چند تا موقعیتی که برامون پیش میادم از ترس اینکه اوضاع خراب تر نشه از خودمون منع کنیم. دیدید این آدمایی که برای هر بهونه کوچیکی جشن میگیرن و مهمون دعوت میکنند خونشون؟ مثلا جشن دندونی یا جشن اولین بار تنهایی دستشویی رفتن بچه! درسته خیلی مسخره ست ولی آقا من عاشق سبک زندگی اینا هستم. اینکه به بهونه های کوچیک برای خودمون جشن بگیریم و سعی کنیم خوشحال باشیم اصلا بد نیست.
بیخود نیست که روانشناسا تاکید میکنند در لحظه زندگی کنید. یعنی همین لحظه اینجا و اکنون. یادش بخیر یه استادی داشتیم بهمون میگفت برای تمرین در لحظه زندگی کردن میتونید وقتی میرید زیر دوش آب در حمام برای چند لحظه چشماتونو ببندید و فقط چیزی که در بدنتون هست فکر کنید و حسش کنید. سعی کنید به آبی که داره به روی سر و بدن شما ریخته میشه فکر کنید وفکرای دیگر رو از ذهنتون خارج کنید. این یک نوع یوگای ساده یا تمرین مایندفول بودن در لحظه هست. ما هر روز نیاز داریم حداقل یکبار این تجربه ی در لحظه بودن رو داشته باشیم. نمیدونید چقدر به آرامش فکری ما کمک میکنه.
اینکه سعی کنیم همواره سطحی از سرزندگی و شادابی رو در خودمون حفظ کنیم و اسیر افکار منفی کمتر باشیم باعث میشه که وقتی یه اتفاق بد برامون افتاد بدنمون ناراحت بودن رو غیر عادی بدونه و و نتونه تحمل کنه و سریع دلش بخواد مارو برگردونه به حالت شاد و سرزنده بودن.
بیاید برای دهن کجی به روزگار و اتفاقای بد، همیشه برای رخ دادن همه چی الکی ذوق کنیم و خوشحالی کنیم.
:)
